Tot tien tellen als de beste
Kumasi, woensdag 21 juni, 20.15 uur
Inmiddels zit ik ruim een week in Kumasi. Ik weet nu ongeveer hoe ik op een goede manier met de verzorgers om moet gaan, maar nog steeds val ik van de ene verbazing in de andere. Verschillende keren ben ik met Felix (huzaarapen), Charles (geelgroene meerkatten en kleine witneusmeerkat) en Peter (bavianen en wrattenzwijnen) meegelopen. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ze het voor Afrikaanse standaard eigenlijk best goed doen. De verblijven zijn schoon, de dieren hebben genoeg voer (diëten zijn wel erg eenzijdig), ze hebben allemaal toegang tot water (wat helaas niet overal het geval is) en krijgen regelmatig verse takken/bladeren. Ze zouden wel wat meer uitgedaagd mogen worden in de manier waarop het voer verstrekt wordt. Feitelijk wordt het vaak letterlijk voor hun neus neergegooid. Voor een dier dat van nature een groot deel van de dag bezig is met foerageren is dat niet voldoende, en moeten ze dus eigenlijk meer verrijkt worden. Ik heb ze daar wat suggesties voor gedaan die hier makkelijk te realiseren zijn (er is niet of nauwelijks budget voor beschikbaar). Vandaag hebben we de twee groepen geelgroene meerkatten en de huzaarapen allemaal een lege waterfles gevuld met stukjes banaan hangend aan een touw gegeven. De dop hebben we eraf gehaald, maar de apen moesten dus wel doorhebben dat ze de fles eerst moeten kantelen. Felix was zelfs kritisch en had al ideeën over hoe het verbeterd kon worden. Daar was ik erg blij mee. Uiteindelijk zullen ze het toch zelf moeten doen.
Met Peter heb ik geprobeerd een basis te leggen in clickertraining bij de bavianen. Ze zitten in een erg klein verblijf dat in tweeën gesplitst is met een tussenluik. Vanwege flinke voernijd tussen de twee worden ze opgesplitst tijdens het voeren. Dat gaat niet altijd even makkelijk. Door middel van clickertraining zou dat in de toekomst makkelijker kunnen worden. Ik heb gelijk al gemerkt dat het een flinke uitdaging gaat worden om het principe van clickertraining aan ze te leren. Ik ben hier te kort om het ze goed bij te brengen. Van de andere kant is elke keer dat ze er wat van zien er één.
Al met al best positief dus. Helaas kan ik dat niet zeggen over de chimpanseeverzorgers. Zoals ik eerder al schreef is het de bedoeling om de chimp die alleen zit (Rosemary) te gaan introduceren bij de twee vrouwtjes (Lucy en Cecilia). Daarvoor moeten we eerst wat aanpassingen aan het verblijf verrichten. Om uit te leggen tegen welk probleem we aanlopen moet ik eerst het verblijf beschrijven. Er is een linkerverblijf (1), middelverblijf (2) en rechterverblijf (3). Alle verblijven hebben een tussenschuif die gesloten kan worden. Verblijf 1 is zo goed als klaar. In 2 moet nog e.e.a. geverfd worden en tussen 2 en 3 moet gaas tegen de tralies gespannen worden voor de veiligheid van de verzorgers (de tralies staan erg ver uit elkaar). Verder moet de schuif tussen 2 en 3 veiliger gemaakt worden omdat de verzorgers nu met hun hand het verblijf in moeten om hem te sluiten, en moeten er nog wat dikke takken e.d. komen om het klimmen te bevorderen.
Cecilia en Lucy zaten gisteren in 2 en 3 zodat wij de laatste verfwerkzaamheden in 1 konden verrichten. Het idee was om de verf te laten drogen en daarna eten in 1 te leggen zodat ze hopelijk beiden naar 1 zouden lopen. Dan zouden wij daarna in 2 en 3 aan de slag kunnen. Toen wij na het verven heel even weg waren om te lunchen bleek dat de verzorgers de schuif alweer open hadden gezet, terwijl de verf nog nat was. Dat was onze kans om ze in 1 op te sluiten.
Vandaag heeft Mimi uren op de verzorger gewacht om het weer te proberen. Helaas weigert Cecilia pertinent om naar 1 te komen, waardoor we nu niet verder kunnen. Aan de reactie van de chimps op hun verzorgers is te merken dat ze een slechte verstandhouding hebben. Volgens Mimi en Annette hebben de verzorgers wel eens stenen naar ze gegooid en vorige week zag ik 1 van de verzorger met een katapult lopen waar de chimps erg vijandig op reageerden. Ze kenden deze dus al te goed. Het is erg moeilijk om te zien hoe de verzorging van de chimps eraan toe gaat. De verzorgers geven ze niet eens genoeg water: basisbehoefte nummer 1!
Tot zover even de frustraties over de dierentuin. :)
Inmiddels zit ik ruim een week in Kumasi. Ik weet nu ongeveer hoe ik op een goede manier met de verzorgers om moet gaan, maar nog steeds val ik van de ene verbazing in de andere. Verschillende keren ben ik met Felix (huzaarapen), Charles (geelgroene meerkatten en kleine witneusmeerkat) en Peter (bavianen en wrattenzwijnen) meegelopen. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ze het voor Afrikaanse standaard eigenlijk best goed doen. De verblijven zijn schoon, de dieren hebben genoeg voer (diëten zijn wel erg eenzijdig), ze hebben allemaal toegang tot water (wat helaas niet overal het geval is) en krijgen regelmatig verse takken/bladeren. Ze zouden wel wat meer uitgedaagd mogen worden in de manier waarop het voer verstrekt wordt. Feitelijk wordt het vaak letterlijk voor hun neus neergegooid. Voor een dier dat van nature een groot deel van de dag bezig is met foerageren is dat niet voldoende, en moeten ze dus eigenlijk meer verrijkt worden. Ik heb ze daar wat suggesties voor gedaan die hier makkelijk te realiseren zijn (er is niet of nauwelijks budget voor beschikbaar). Vandaag hebben we de twee groepen geelgroene meerkatten en de huzaarapen allemaal een lege waterfles gevuld met stukjes banaan hangend aan een touw gegeven. De dop hebben we eraf gehaald, maar de apen moesten dus wel doorhebben dat ze de fles eerst moeten kantelen. Felix was zelfs kritisch en had al ideeën over hoe het verbeterd kon worden. Daar was ik erg blij mee. Uiteindelijk zullen ze het toch zelf moeten doen.
Met Peter heb ik geprobeerd een basis te leggen in clickertraining bij de bavianen. Ze zitten in een erg klein verblijf dat in tweeën gesplitst is met een tussenluik. Vanwege flinke voernijd tussen de twee worden ze opgesplitst tijdens het voeren. Dat gaat niet altijd even makkelijk. Door middel van clickertraining zou dat in de toekomst makkelijker kunnen worden. Ik heb gelijk al gemerkt dat het een flinke uitdaging gaat worden om het principe van clickertraining aan ze te leren. Ik ben hier te kort om het ze goed bij te brengen. Van de andere kant is elke keer dat ze er wat van zien er één.
Al met al best positief dus. Helaas kan ik dat niet zeggen over de chimpanseeverzorgers. Zoals ik eerder al schreef is het de bedoeling om de chimp die alleen zit (Rosemary) te gaan introduceren bij de twee vrouwtjes (Lucy en Cecilia). Daarvoor moeten we eerst wat aanpassingen aan het verblijf verrichten. Om uit te leggen tegen welk probleem we aanlopen moet ik eerst het verblijf beschrijven. Er is een linkerverblijf (1), middelverblijf (2) en rechterverblijf (3). Alle verblijven hebben een tussenschuif die gesloten kan worden. Verblijf 1 is zo goed als klaar. In 2 moet nog e.e.a. geverfd worden en tussen 2 en 3 moet gaas tegen de tralies gespannen worden voor de veiligheid van de verzorgers (de tralies staan erg ver uit elkaar). Verder moet de schuif tussen 2 en 3 veiliger gemaakt worden omdat de verzorgers nu met hun hand het verblijf in moeten om hem te sluiten, en moeten er nog wat dikke takken e.d. komen om het klimmen te bevorderen.
Cecilia en Lucy zaten gisteren in 2 en 3 zodat wij de laatste verfwerkzaamheden in 1 konden verrichten. Het idee was om de verf te laten drogen en daarna eten in 1 te leggen zodat ze hopelijk beiden naar 1 zouden lopen. Dan zouden wij daarna in 2 en 3 aan de slag kunnen. Toen wij na het verven heel even weg waren om te lunchen bleek dat de verzorgers de schuif alweer open hadden gezet, terwijl de verf nog nat was. Dat was onze kans om ze in 1 op te sluiten.
Vandaag heeft Mimi uren op de verzorger gewacht om het weer te proberen. Helaas weigert Cecilia pertinent om naar 1 te komen, waardoor we nu niet verder kunnen. Aan de reactie van de chimps op hun verzorgers is te merken dat ze een slechte verstandhouding hebben. Volgens Mimi en Annette hebben de verzorgers wel eens stenen naar ze gegooid en vorige week zag ik 1 van de verzorger met een katapult lopen waar de chimps erg vijandig op reageerden. Ze kenden deze dus al te goed. Het is erg moeilijk om te zien hoe de verzorging van de chimps eraan toe gaat. De verzorgers geven ze niet eens genoeg water: basisbehoefte nummer 1!
Tot zover even de frustraties over de dierentuin. :)
