Avontuur in een ravijn

Dat de omgeving hier erg op Nederland lijkt neem ik weer terug, dat was alleen in het begin van onze treinrit het geval. Hier in Pontremoli is het echt schitterend. Ook het weer is tot nu toe niet wat voorspeld was. Waar de voorspellingen ons lieten weten dat het bewolkt, koud en regenachtig zou worden, laat de realiteit ons gelukkig wat anders zien. Het mag dan bewolkt zijn, koud is het niet en regenachtig al helemaal niet. We hebben ook al kennis gemaakt met de Italiaanse zon.

Toen we hier gisteren aankwamen heeft Rick ons rondgeleid over hun terrein. Ze hebben een aardige lap grond waar twee huizen op staan die ze zelf aan het bouwen zijn. Het kleine huis is al ingericht en bewoonbaar, in het grote huis moet nog het één en ander gebeuren.
Zelf slapen we in een caravan, niet al te groot maar om te slapen prima. Overdag zitten we toch vooral bij het kleine huis.
In de tuin staan redelijk wat fruitbomen. Ook hebben ze een zelfgebouwd zwembad, waar we na Rick’s rondleiding in zijn gaan afkoelen.

Vandaag zijn we om 8 uur opgestaan omdat we gisteren na lang beraad hadden besloten om vandaag naar Pisa en Lucca te gaan. Dus: eten, klaarmaken, spullen pakken en op het station afgezet. Daar bleek na het kopen van een treinkaartje dat er vandaag geen treinen rijden vanwege een staking. We werden dus even aan de crisis herinnerd.
Aangezien ons oorspronkelijke plan niet door kon gaan hebben we besloten om vanaf het huis naar een kloof te lopen. Omdat we veel door water moeten lopen zijn we op slippers en in zwemkleding gegaan. Ik wilde het niet riskeren dat mijn camera nat werd, dus die bleef ook thuis. José heeft haar camera wel meegenomen.
Het lopen van het huis naar de beek was niet zo lang. Daar aangekomen begon het avontuur. In de bedding van de beek gingen we, al stenen hoppend, stroomopwaarts lopen. In het begin is dat even wennen op slippers. Op sommige stukken steken er geen stenen boven water uit en daar moesten we dus door het water waden. Soms was dat water zo diep dat we zelfs moesten zwemmen (soms wel 20 m). Aangezien dat niet het warmste zwemwater was viel dat soms behoorlijk tegen, zeker doordat we op de bodem van een ravijn zaten waar nauwelijks zon komt. Maar ondanks de kou was het echt de moeite waard. Het ravijn was echt schitterend. Hopelijk zijn de foto’s een beetje gelukt.
Terug bij het huis hebben we niet zo heel veel meer gedaan. Morgen gaan we hier in de buurt wandelen. In de avondschemer gaan we op een veld kijken waar iedere dag een wolf met jongen langs schijnt te lopen. Spannend! Vandaag ben ik samen met Wouter (vader van Rick) ook al gaan kijken, maar helaas hebben we niks gezien. Waarschijnlijk waren we te laat. Morgen weer een poging. Nu ga ik slapen.

Demi