Het dak van de wereld

Ulleri, woensdag 9 oktober, 19.00 uur

Dag 1 van onze trekking zit erop, en we leven nog! Nouja half, want een gemoedelijke wandeling was het zeker niet!

Zoals José al schreef zijn we vanochtend om 8 uur met een taxi uit Pokhara vertrokken. In Pokhara was het enorm bewolkt. Daar baalden we van, want dat zou betekenen dat we geen besneeuwde bergtoppen zouden kunnen zien. Gelukkig klaarde het tijdens de rit (van 1,5 uur) een beetje op en hadden we al snel een mooi zicht op de Annapurna South (7219 m), Hiunchuli (6441 m) en de Fishtail (6993 m).

In Napapul zijn we dan echt aan onze trekking begonnen om 10 uur. Het begon vrij vlak (dat wil zeggen: best wel veel op en neer, maar het was prima te doen). We volgden een hele tijd een riviertje, tot we in Hille kwamen. Daar hebben we geluncht. Daarna was het gedaan met het vlakke lopen. Vrijwel meteen na Hille moesten we alleen nog maar “traplopen”. De treden waren voor José vaak te hoog en ze kreeg dan ook al snel last van haar beenspieren, tot uiteindelijk verzuring optrad. De plaatselijke bevolking heeft er veel minder moeite mee, ze lopen soms met wel 100 kg bagage naar boven (goederen voor in de bergen, want er zijn natuurlijk geen wegen). Soms lopen ze zelfs met een soort kooi met kippen op de rug.
Met veel moeite zijn we uiteindelijk rond 15.45 uur in Ulleri aangekomen, waar we van een welverdiende warme douche genoten hebben. Daarna heb ik José’s beenspieren zo goed mogelijk losgeschud en gemasseerd, zodat ze er morgen weer tegenaan kan. We slapen hier in een guest house speciaal voor trekkers. We hebben een kleine tweepersoonskamer en we moeten de douche en toilet delen met andere gasten.

Morgen vertrekken we om 7.30 uur voor dag 2 van onze trekking. Onze gids (Mohan) heeft al laten weten dat morgen een veel makkelijkere (en kortere) trekking is. Als alles goed gaat zullen we al rond 13.00 uur in Ghorepani zijn, de plek van onze volgende overnachting.

Demi

Ghorepani, donderdag 10 oktober, 18.40 uur

Dag 2 van ons Himalaya-avontuur, en we leven nog steeds. We zitten nu in een zelfde soort guest house als in Ulleri, deze keer met eigen douche en toilet. Het is nu 18.40 uur en we liggen allebei in bed. Ja je leest het goed: we liggen al in bed. Dit om twee redenen: een trekking lopen is enorm vermoeiend, en we moeten morgen al om 4 uur op om de zonsopkomst op Poon Hill te gaan bekijken.

Vanochtend zijn we om 7.45 uur vertrokken, en zoals onze gids al aangaf: vandaag was inderdaad minder zwaar dan gisteren. We kwamen al om 12.45 uur in Ghorepani aan, de plaats van onze hoogste overnachting (ongeveer 2874 m), waar we ’s middags nog even geslapen, gedoucht en wat spullen gekocht hebben. Het uitzicht hier is best mooi, maar helaas was het vanmiddag redelijk bewolkt. 2 Bergen uit de top 10 hoogste bergen ter wereld hebben we al gezien: Dhaulagiri I (8172 m) en Annapurna I (8091 m), plaats 7 en 10 in de top 10.
Vanochtend in Ulleri was het trouwens hartstikke helder en waren ook enkele sneeuwwitte bergtoppen te zien.

Morgen staan we dus al erg vroeg op om naar Poon Hill te lopen. Dat is het hoogste punt van onze trekking (3210 m), en vanaf daar hebben we bij helder weer een super uitzicht over het Annapurna bergmassief. Hopelijk hebben we dus helder weer!

Demi

Ghandruk, zondag 13 oktober, 06.00 uur

We zitten nu, zoals gepland in Ghandruk, maar de afgelopen dagen zijn niet geheel volgens planning verlopen.

Vrijdag zijn we dus al om 4 uur opgestaan. Meteen hoorde ik dat het regende. Geen blauwe lucht dus. In overleg met onze gids hebben we besloten om nog een uurtje te wachten. Het bleek toen inderdaad droog te zijn, maar nog steeds enorm bewolkt. We baalden enorm, omdat dit het uitzicht was waar we voor gekomen waren. We zijn toch langzaam omhoog gelopen (gids: “laten we nog een klein stukje omhoog lopen om daar te kijken”) tot we uiteindelijk bij Poon Hill aan kwamen. Het uitzicht was werkelijk adembenemend, alleen zaten die verdomde wolken in de weg. Na een tijd op de top gezeten te hebben hebben we besloten om nog een dag in Ghorepani te blijven, om het de volgende dag weer te kunnen proberen.
Veel was er in Ghorepani niet te doen, dus het was een lange middag. We hebben een beetje geslapen en gekaart (met een kaartspel dat we in een plaatselijk winkeltje gekocht hadden).

De volgende ochtend zijn we dus weer om 4 uur opgestaan. We zagen behoorlijk veel sterren. Een (zo goed als) heldere lucht dus. Om half 5 zijn we aan onze wandeling naar Poon Hill vertrokken, met zaklamp, want het was natuurlijk hartstikke donker. Na 45 minuten kwamen we op de top aan en hebben we de zonsopkomst afgewacht. Er bleken wel wat wolkjes te zijn, maar het was aanzienlijk beter. Het was het dus waard geweest om een dag te wachten.
Vanaf Poon Hill hebben we weer de Dhaulagiri I en Annapurna I (de twee bergen uit de top 10) gezien. Verdere bergen die te zien waren: Gurja Peak (7193 m), Dhaulagiri IV (7661 m), Dhaulagiri V (7618 m), Dhaulagiri III (7715 m), Dhaulagiri II (7751 m), Tukuche (6920 m), Dhampus Pass (5258 m), Dhampus Peak (6012 m), Nilgiri (7061 m), Annapurna South (7219 m), Hiunchuli (6441 m), Gangapurna (7455 m) en Machhapuchhre (of Fishtail, 6997 m). Die laatste berg, de Fishtail, mag niet beklommen worden, omdat hij heilig is. Hij is heilig omdat de top gedraaid is, als een soort kurkentrekker. Uiteraard hebben we weer wat springfoto’s gemaakt met de bergen als achtergrond.

Om 7.30 uur waren we terug bij het guest house en hebben we ontbeten en onze spullen gepakt. Om 8.30 uur vertrokken we richting Ghandruk. Om 12.45 uur kwamen we in Tadapani aan, de plaats waar we oorspronkelijk zouden overnachten. Nu was het alleen een plaats waar we stopten voor lunch, want we hadden wat kilometers in te halen. Vanwege het vele afdalen had José enorm last van haar knieën, maar we moesten dus nog even. Om 13.45 uur gingen we verder naar Ghandruk, waar we om 16 uur aan kwamen. We hadden vandaag dus in totaal zo’n 8 uur gelopen. We kwamen langs een plek waar net behoorlijk wat geiten geofferd waren aan de goden door ze te slachten. Ze waren nog bezig met het vellen. Het belangrijkste hindoefestival van Nepal is nu namelijk aan de gang, en gisteren was de dag dat dieren aan de goden geofferd werden.

Zometeen gaan we onze laatste etappe lopen: van Ghandruk naar Nayapul, waar we weer met de auto verder gaan naar Pokhara. Gelukkig doen José’s knieën het weer, want we moeten vandaag zo’n 4 uur lopen.

Demi

Pokhara, maandag 14 oktober, 9.30 uur

Ik baal! We zitten nu in Pokhara en het heeft de hele nacht geregend en houdt maar niet op. Dat wordt de hele dag binnen zitten!

Gisteren hebben we onze laatste dag van de trekking gehad. We zijn om 8 uur ’s morgens vanuit Ghandruk vertrokken op weg naar Nayapul. Eerst moesten we 2 uur afdalen via trappen (nee, niet gewoon gelijke tredes, maar alles op ongelijke hoogte en je moet ook nog checken of de steen waar je op wil gaan staan wel goed vast zit). Doodvermoeiend!!! We waren dan ook erg blij toen we beneden waren en nog voornamelijk op een vlakke weg moesten lopen. Die vlakke weg was een weg waar ook weer auto’s reden. Voor het eerst in 5 dagen zagen we dus weer auto’s rijden. Dat was best zuur, omdat wij nog 2 uur verder moesten lopen voor we in een auto konden stappen. José had het erg zwaar. De laatste loodjes wogen duidelijk het zwaarst.
Dat er daar weer auto’s reden hebben we gemerkt, want onderweg kwamen we op een plek waar een paar minuten eerder een auto in het ravijn gestort was. Gelukkig zijn er geen doden gevallen, had de chauffeur helemaal niks en is de andere inzittende met wat lichte verwondingen naar het ziekenhuis gebracht.
Uiteindelijk kwamen we om 13.00 uur in Nayapul aan (na ook een uur pauze gehad te hebben) en konden we weer op weg naar Pokhara.
’s Avonds heeft José een professionele massage gehad (die best pijnlijk was, ze gingen er behoorlijk hardhandig aan toe). Vanochtend hadden we gepland om bij helder weer naar het meer te gaan om daar foto’s te maken van de reflectie van bergen in het water. Maar zoals ik al schreef heeft het de hele nacht geregend dus dat plannetje kon helaas niet doorgaan.

We zouden eigenlijk morgen naar Chitwan National Park vertrekken, maar vanwege het festival nu is het vandaag niet mogelijk om bustickets voor morgen te regelen. Daarom hebben we besloten om een dag langer in Pokhara te blijven en een dag korter in Chitwan te zijn. Morgen hebben we dus een nieuwe kans om foto’s bij het meer te gaan maken. Hopelijk is het dan wel helder!

Demi