Update 10

Afi Mountain Drill Ranch, 3 oktober, 18.30 u,

Op het moment ben ik alleen met Robert, hoofd techniek, en de nachtbewakers in het kamp. Manager CJ en Chris zijn beiden naar Buanchor. Dat betekent dat ik het hier nu samen met Robert voor het zeggen heb. Hopen maar dat er niks ernstigs gebeurt :p. Het weer is enorm om aan het slaan. Het lijkt erop dat we zo een flinke onweersbui over ons heen gaan krijgen.

Gisterochtend is Pieter naar Calabar vertrokken omdat hij vandaag naar Nederland vertrekt. Een deel van zijn taken neem ik voor mijn resterende tijd hier over (nog maar 1,5 week!), naast de dingen waar ik al mee bezig was natuurlijk.

Omdat Liza en Peter het lokale personeel niet vertrouwen met geld (daar hebben ze helaas hun redenen voor) moet dat door een van de vrijwilligers gedaan worden. Er is een kas met groot geld, 1 met klein geld en er zijn 2 boxen die gebruikt worden voor het kopen van voer voor de dieren. Dit laatste gebeurt op 3 locaties: in Buanchor (meestal door CJ), in Cataba (meestal door Mary) en hier in het kamp als boeren hun producten langs komen brengen. In het kamp doe ik het nu vrij vaak. Al het voer wordt afgewogen per verkoper en het totaalbedrag wordt met een vaste kiloprijs per product uitgerekend. Bananen kosten per kilo bijvoorbeeld 20 naira, wat ongeveer 5 eurocent is! Omdat er veel fraude gepleegd wordt bij het aflezen van de weegschaal mag dat maar door enkele personen gedaan worden. Ik ben daar 1 van. Dat betekent in de praktijk dat ik de geldbox voorbereid met voldoende geld erin, het wegen controleer en vervolgens de verkoper betaal. Alles wordt opgeschreven in het "food book". Aan het eind van de dag komen alle geldboxen en "food books" terug naar het kantoor waar ik vervolgens de totaalbedragen per product uitreken en controleer of de eindbalans in de geldboxen klopt. Dit moet ik dan allemaal invoeren in de dagelijkse balans, naast overige inkopen die mogelijk gedaan zijn, of geld dat we bijvoorbeeld via donaties hebben ontvangen. 
Het geld tellen is echt een vies werkje. De biljetten zijn enorm vies en bovendien valt de helft van ellende uit elkaar. Slechte biljetten worden door verkopers niet geaccepteerd. Van de slechte biljetten wordt het deel dat te plakken valt aan elkaar geplakt (de plakband is vaak nog meer waard dan de biljetten zelf), en de rest gaat met de volgende truck terug naar Calabar om naar de bank te brengen.

Naast alle geldzaken doe ik nu ook regelmatig de radio calls met Calabar. Zoals al eerder gezegd gebeurt dat zes keer per dag. Ik vond het in het begin vreselijk (het is vaak slecht te verstaan), maar ik begin er nu aan te wennen. Ik ken alleen het radio alfabet nog niet goed genoeg wat nodig is om woorden te spellen. Alpha, bravo, charley, delta, echo, ehhhh. Zie je daar gaat het al mis :p.

Verder las Pieter dagelijks de hoeveelheid neerslag af. Dat zal ik nu ook regelmatig doen. De maximale hoeveelheid neerslag sinds ik hier ben is 83,8 mm!

Ok, aan het eind ook nog even wat dierennieuws. De vier vrijgelaten meerkatten leven nog steeds rond het kamp. We zien ze bijna allemaal dagelijks. Op verzoek van Liza heb ik er een rapport over geschreven dat ik dagelijks update.

Het verlamde vrouwtje Ndebiji is met de truck mee naar Calabar gegaan om daar beter te kunnen onderzoeken. Na de aankomst daar kregen we via de radio te horen dat ze tijdens de rit een paar keer had geprobeerd op haar verlamde benen te gaan staan. Dat lijkt een zeer goed teken. Er was namelijk ook een vermoeden dat het zou kunnen komen door te veel suikers in het dieet, dus de laatste dagen in Afi hadden we het dieet al aangepast.
Ook het mannetje dat in de strik was gelopen, Kilanko, geneest goed. Chris gaat dagelijks langs om hem te controleren.

De jonge civetkatten die nog steeds in transportkisten zaten zijn vandaag in het lege verblijf van de meerkatten losgelaten. Een volgende stap naar vrijlating :).

Het onweer viel tot nu toe gelukkig mee. Om van Buanchor naar de Drill Ranch te rijden moet je door het water rijden (de brug die er was is verwoest door de aardverschuiving een paar jaar geleden, en het schiet niet echt op met de nieuw te bouwen brug). Als het flink regent staat het water te hoog om doorheen te rijden en dan moet je soms een paar uur wachten. Gelukkig heeft het nog niet veel geregend vandaag, dus het zal niet meer lang duren tot chefkok Chris terug is. Ik ga alvast eten snijden. Tot de volgende keer ;).