Verona en Zwitserland

10 augustus 2019 - Sufers, Zwitserland

Sufers (Zwitserland), 10 augustus, 9.00 u

Het einde van de vakantie begint steeds meer in zicht te komen. We zitten nu in een super leuk huisje in Sufers, Zwitserland. Ik was nog nooit eerder in Zwitserland geweest en nu blijkt dat dat een groot gemis in mijn leven was. Het is hier werkelijk adembenemend mooi! Toen ik vanochtend door het raam naar buiten keek, zag ik een prachtig berglandschap. Geen vervelende plek om te ontwaken toch?

Zoals ik al schreef zouden we dinsdag naar Pula gaan. Pula ligt in het zuiden van Istrië, en is al meer dan 3000 jaar oud. De stad is vooral bekend van het Romeinse amfitheater. Voordat we dat gingen bekijken zijn we eerst naar het fort gegaan. Vanaf daar hadden we een mooi uitzicht over de stad en konden het amfitheater al zien liggen. Op het uitzicht na was er niet veel bijzonders te zien, dus besloten we verder de stad in te lopen. Het amfitheater is een stuk kleiner dan het Colosseum in Rome, maar toch wel indrukwekkend om te zien. Het is vrij open gebouwd waardoor je ook goed de binnenkant kon zien van buitenaf. We hebben dus geen kaartje gekocht om de arena van binnen te gaan bekijken. Verder viel Pula een beetje tegen (zeker in vergelijking met Rovinj), dus we hadden het daar snel gezien. We besloten door te rijden naar Punta Kamenjak om daar nog wat in zee te zwemmen en daarna naar kliffen te gaan vanwaar je in zee kon springen. Als kind heb ik het vaker gedaan maar nu vond ik het toch wel weer spannend. Uiteindelijk besloot ik wel om te springen en daar heb ik geen spijt van. Het was best leuk! Ook Iwan is gesprongen. De rest van de groep wilde niet.
Omdat het al best laat was besloten we in de buurt wat te gaan eten voordat we terug reden naar Veleniki. Dat werd een tapasrestaurant in Fažana.

Woensdag was het tijd om Kroatië weer achter ons te laten. Op weg naar Verona in Italië stopten we in Triëst om te lunchen. In Verona kostte het wat zoekwerk om ons gebouw te vinden en wat gedoe om te parkeren maar toen dat eenmaal gelukt was konden we vanaf ons gebouw genieten van het prachtige uitzicht over de Adige rivier en de oude binnenstad. Helaas begon de lucht steeds meer te betrekken en uiteindelijk kwam het met bakken uit de lucht. Gelukkig was het een vrij korte bui, dus daarna konden we nog het centrum in lopen om wat rond te kijken en te gaan eten.
Verona is vooral bekend van het Romeinse amfitheater en de plaats waar het beroemde verhaal van Romeo en Julia zich afspeelt. Het personage Julia is gebaseerd op een vrouw die echt geleeft heeft, en haar huis is in Verona te bezoeken. Al is wel het beroemde balkon er pas veel later aan gebouwd. Hoe toeristisch ook, het is leuk om gezien te hebben.
Omdat we 's avonds weinig tijd hadden om fatsoenlijk de rest van de stad te bekijken, zijn Henri en ik de volgende ochtend vroeg opgestaan om nog een rondje door de stad te lopen. We liepen eerst naar het amfitheater omdat we dat echt niet wilden missen. Vergeleken bij deze viel die in Pula al helemaal in het niet. De arena in Verona is de op twee na grootste (na het Colosseum in Rome en het Amfitheater in Capua) ter wereld. Er heerst een uitstekende akkoestiek in het amfitheater. Daarom worden er regelmatig concerten en operavoorstellingen gehouden. Ook nu was dat het geval. Alle decorstukken van de opera Aida lagen gewoon buiten en moesten met een hijskraan de arena in getild worden. Dat vond ik erg gaaf om te zien. Voor de rest hebben we gewoon wat rondgelopen en genoten van de sfeervolle stad. Echt een aanrader!

Rond 10 uur reden we uit Verona weg, op weg naar Zwitserland. We wilden graag optimaal van het prachtige landschap genieten, dus we namen de route binnendoor over verschillende bergpassen. We reden onder andere langs het Gardameer en waren van plan om de Gaviapas en de Stelviopas te nemen. De Gaviapas is met 2621 m één van de hoogste bergpassen van Europa. Dat hebben we ook zeker gemerkt want de uitzichten waren adembenemend mooi! We zaten boven de boomgrens en zagen zelfs nog wat sneeuw liggen. De weg is op veel plekken maar zo'n drie m breed en op veel plekken ontbreekt een vangrail. Het is dus ook een vrij gevaarlijke weg. Toen we op de top aan kwamen bleek helaas dat de rest van de pas afgesloten was omdat er rotsblokken op de weg terecht waren gekomen. We waren dus helaas genoodzaakt om te draaien en hetzelfde stuk terug te rijden. Hier hebben we een paar uur vertraging door opgelopen en was het helaas niet meer mogelijk om de Stelviopas te nemen. In plaats daarvan namen we de Apricapas naar het westen. In het dorp Aprica hebben we gegeten omdat we te laat op onze eindbestemming aan zouden komen. Daarna namen we de Berninapas in Zwitserland en kwamen pas om 22 u in Scuol aan, onze plek voor de overnachting. We sliepen daar op een soort boerderij met geiten, varkens, alpaca's en schapen, en hadden vanaf daar een prachtig uitzicht.

Gisterochtend zijn we vrij vroeg vertrokken op weg naar Sufers. Onderweg namen we de mooie Albulapas, waar ik bij een tussenstop verschillende alpenmarmotten gezien heb. Ook hebben we een stop gemaakt bij het beroemde Landwasserviaduct, een heel fotogeniek spoorviaduct.

Aangekomen in ons huisje in Sufers besloten Yorick, Carmen, Henri en ik om naar het meer Lai da Vons te lopen. Het was een stijging van zo'n 600 m en bood alweer prachtige uitzichten.

We gaan vandaag op weg naar onze laatste stop: Colmar in Frankrijk.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade