Het huilende eiland

Larnaca, 27 april, 17.30 uur

Vandaag zijn we met een georganiseerde tour naar het bezette deel van het eiland, Noord-Cyprus, geweest. Daarom eerst een lesje geschiedenis:
Cyprus is in het verleden in handen geweest van enorm veel verschillende volkeren. Onder andere de Egyptenaren, Perzen, Romeinen, Grieken, Turken en Britten hebben het hier voor het zeggen gehad. Dat is onder andere te merken aan de verschillende bouwstijlen en keuken, die een mengelmoes van verschillende culturen zijn.
Na de onafhankelijkheid van Cyprus in 1960 kwam het tot gevechten tussen Grieks- en Turks-Cyprioten. Na een staatsgreep in 1974 bezette Turkije het noorden van het eiland, en riep het uit tot de 'Turkse Republiek Noord-Cyprus'. Turkije is echter het enige land ter wereld dat deze republiek erkent. Tot op de dag van vandaag is het eiland verdeeld. Tussen het zuiden en noorden bevindt zich een bufferzone waarop soldaten van de Vredesmacht van de Verenigde Naties gestationeerd zijn om te zorgen dat conflicten niet beginnen. Er zijn 7 checkpoints waar de 'grens' overgestoken kan worden.

Om 7.30 uur werden we al met de bus bij het hotel opgehaald. Wij bleken de eerste stop te zijn, en moesten nog veel mensen oppikken in Agia Napa en Protaras. Dit duurde zo'n 1,5 uur.

Bij de grensovergang moesten de paspoorten van iedereen in de bus gecontroleerd worden. Dit duurde gelukkig niet lang, en na deze korte stop in niemandsland konden we Noord-Cyprus in rijden.
Onze eerste stop was de oude stad Sálamis, waar alleen nog ruïnes van over zijn. 1000 jaar lang was het de grootste haven en hoofdstad van het eiland. We konden onder andere een Gymnasium en Romeins Theater bekijken. Dit was best indrukwekkend om te zien.

Na Sálamis reden we naar Famagusta. Ooit een rijke stad, nu oogde het een beetje deprimerend. We bekeken Othello's Toren (genoemd naar het boek van Shakespeare, dat zich waarschijnlijk grotendeels in Famagusta afspeelt) en de Lala Mustafa Pashamoskee, die eruit ziet als een gotische kathedraal. Eerlijk gezegd hadden we het hier snel gezien. Terug in de bus reden we naar de verlaten wijk Varosha, die nu een spookstad is.

De wijk Varosha is in 1969 gebouwd als toeristisch centrum van Famagusta. Na de Turkse bezetting in 1974 zijn alle inwoners en toeristen hals over kop vertrokken en bleef Varosha als spookstad achter. Tot op de dag van vandaag is Varosha voor de oude bewoners en voor toeristen ontoegankelijk. De wijk ziet er compleet vervallen uit. Alle huizen zijn inmiddels geplunderd. Alleen de muren staan nog voor een deel overeind. Daarin zijn vele kogelgaten van het conflict te zien. Het was behoorlijk aangrijpend om te zien, en daarbij te beseffen dat dit conflict nog steeds voortduurt. Helaas was foto's maken ten strengste verboden, en liep je het risico om gearresteerd te worden als je dat toch wel deed.

Nu gaan we eten en nog even rustig aan doen na deze indrukwekkende dag.