Wandelen naar Pontremoli en werken in de hitte

Vandaag zijn we weer om 8 uur opgestaan. Vannacht moest ik niet naar de wc. Gelukkig, want die hebben we niet in de caravan. We hebben een emmer die ’s morgens in het toilet geleegd moet worden. Dus daar kom ik dan, met m’n emmer langs de ontbijttafel, waar iedereen me aankijkt en ziet dat ik met een emmer met urine loop :). Superleuk. Nouja, vannacht dus niet. En het rook gelukkig ook minder muf in de caravan. De oude gordijnen stinken een beetje…
Na het ontbijt zijn we met Sara naar beneden gaan wandelen. Het was eerst regenachtig, maar tijdens de wandeling klaarde het op.
We kwamen bij een t-splitsing. Sara wist niet zeker of we nou naar links of rechts moesten gaan. Ons gevoel zei links, alleen stond daar een hek met een groot uitroepteken erop. We zijn toch naar links gegaan, want aan die kant ligt Pontremoli en daar wilden we heen.
Het hek stond er niet voor niets. Na een paar minuten was er opeens geen verhard pad meer, maar een gat in de weg (het asfalt was weggeslagen), een waterleiding die ooit onder de weg door had gelopen, nu vast aan de rots met kabels, en een smal zandpad (zo’n 30 cm breed) met uitzicht over de rivier zo’n 20-30 meter onder onze voeten. We hebben ons leven gewaagd! We zijn onder de kabels door, over het smalle pad, naar de overkant gekomen (ongeveer 5 meter). En daarna hebben we lekker verder gewandeld.
Eenmaal in Pontremoli zagen we een hele donkere lucht aankomen. Tegen de tijd dat we bij de markt aangekomen waren begon het te regenen. Niet echt lekker weer om bij kraampjes te blijven staan, dus we zijn vrij snel over de markt heen gelopen, meteen naar het kasteel (Castello del Piagnaro). Daar hebben we kaartjes gekocht voor een audiorondleiding, in het Engels natuurlijk.
Eerst zijn we naar het museum gegaan, omdat het regende. Daar stonden oude beelden van mensen. Ik weet niet meer hoe oud precies, maar je kon zien welke wapens in die tijd gebruikt werden, en wat voor kleding. Er waren drie verschillende groepen: A, B en C, met steeds meer details (vingers, nagels, borsten, nek, sieraden, wapens, enz.). Ze hadden allemaal een nummer dat je op dat telefoonachtige apparaat kon intoetsen, en dan vertelde het Britse vrouwtje waar het gevonden was enzo.
Daarna was het redelijk droog en hebben we de rest van het kasteel bekeken. Het stelde niet heel veel voor. Allen buitenlangs. Het uitzicht over Pontremoli was wel mooi. Rond 1 uur werden we eruit gezet, want het ging dicht. Die man had zelfs het hek al dichtgedaan.
Toen begon het weer te regenen en zijn we naar de winkel gegaan. Daar hadden we niet genoeg contantgeld en Sara’s pinpas deed het daar niet… probleem. Na 2 klanten konden we het nog eens proberen. Gelukkig deed ie het toen wel. Rick heeft ons opgehaald. Na de lunch hebben we Rick en zijn ouders geholpen met bramenstruiken weghalen voor een terras wat ze ooit nog eens gaan bouwen. We kregen allebei oude kleren (supersexy) en we gingen aan de slag. Ik met een hakmes de bosjes in en Demi heeft leren trekker rijden. Later ben ik Demi gaan helpen met de kar volladen met takken.. en een paar meter verderop weer opstapelen. Die stekels gingen dwars door mijn handschoenen heen! En in m’n blote armen en benen.
Na de middag hard werken zijn we nog eens in het zwembad gesprongen. Natuurlijk wordt het op zo’n moment bewolkt en koud, dus niet lang daarna gingen we douchen en eten. Deze keer aardappels i.p.v. spaghetti of andere lange pasta, dat je eigenlijk niet mag snijden, maar moet draaien om je vork. Ik kan het! Demi snijdt.

Na het eten hebben we drie kwartier op de uitkijk gestaan voor de wolf…. Niets. Toen we terug kwamen zei Wouter: “Ik bedacht dat ik het verkeerd vertaald heb. Wat de buurman zei betekent vos. Lupos is wolf!” Nouja.. een vos is ook leuk.
Morgen is het zondag en gaan we een rondje rijden met Rick. Nu is het bedtijd.

Oh trouwens, er zijn hier twee hele leuke honden. Gamma en Cane. Gamma is oud en ligt vooral in de zon of wil geaaid worden. Cane (= Italiaans voor ‘hond’) is hyperactief en kan de hele dag achter een bal/appel/stok aanrennen… en ook terugbrengen zodat je nog eens gooit. Er is maar één ding belangrijker dan rennen…. Eten!

José