Sightseeing in Berlijn

Ik ben blij dat ik in bed lig. Wat heb ik pijn aan mijn voeten. Niet alleen omdat ik net op een ijsparapluutje ben gestapt dat redelijk ver mijn voet in ging… maar vooral van het lopen.

Vanmorgen zijn we eerst naar de metro gelopen. Demi wist de weg. “Ja hier links ligt er één, maar naar rechts ook een paar.” Het viel toch tegen aan de rechterkant… Uiteindelijk hebben we toch de metro gevonden. Missie 1 geslaagd.
Missie 2: 5 dagkaarten kopen voor de zone A-B. De automaat had moeite met verder dan vier tellen, dus uiteindelijk hebben we 4 + 1 dagkaarten gekocht, afgestempeld en de metro in. Twee haltes verder moesten we overstappen en we kwamen ergens anders uit dan gepland. We wilden een rondje lopen vanaf de Reichstag, maar we zijn begonnen bij Checkpoint Charlie. Het is een klein, wit, houten huisje. Er stonden twee mannen bij in uniform. Voor €2,- per persoon kon je met ze op de foto. Dat hebben we dus niet gedaan. Langs de weg stonden ook allemaal foto’s van vroeger, met de muur erbij. We hebben nog midden op straat een foto gemaakt en Demi is op de foto geweest met de Akademie :).
We zijn de straat uitgelopen en we kwamen er te laat achter dat we ergens naar rechts hadden moeten gaan. De logica in de route was verdwenen. We zijn via een plein waar stapels met boeken verbrand zijn, waaraan een paar hele mooie universiteitsgebouwen, de Deutsche Staatsoper en een kerk met bedelende vrouwen voor de voordeur naar de straat Unter Den Linden gelopen. Vervolgens naar rechts langs het Museumsinsel. Daar was ook een kunstmarkt waar ze best wat leuke dingen hadden. Er was een man verkleed als robot gemaakt van plastic flessen. We mochten geen foto’s maken. Toch gedaan. Er was ook een man die muziek speelde op halfvolle wijnglazen en een jongetje dat helemaal opging in het fluit spelen.
We zijn om het Museumsinsel heen gelopen en toen was het tijd voor de lunch. Na een hele discussie zijn we bij de subway terecht gekomen. Vervolgens zijn we langs de tv-toren naar het Nikolaiviertel gelopen, een wijk die in de oorlog bijna volledig is platgebombardeerd, maar weer net zoals het was is opgebouwd. Er was één gebouw dat niet is verwoest en er nog steeds staat.
Daarna zijn we via de andere kant teruggelopen naar de tv-toren op de Alexanderplatz. Dat was niet zo bijzonder. Daar hebben we de metro gepakt naar Potsdamer Platz, een plein omringd door nieuwbouw.
Niet ver daar vandaan is het jodenmonument, een plein vol met betonblokken van verschillende hoogtes en de grond loopt schuin naar beneden. We hebben daar een paar rare foto’s gemaakt en verstoppertje gespeeld. Daarna wilden we via de bovenkant naar het midden om een foto van bovenaf te maken maar we werden weggestuurd. Elmi en ik zijn toen gaan vragen wat het symbool is van dit monument. De vrouw zei dat dat er niet was, de betekenis is aan je eigen invulling. We hebben bedacht dat de joden moesten onderduiken/verstoppen. Daarom gaat de grond naar beneden en kun je er zo goed verstoppertje spelen. Het waren mannen, vrouwen, kinderen… jong en oud. Vandaar lage en hoge blokken. En het was massaal; daarom het hele plein vol.
Na het jodenmonument zijn we naar de Brandenburger Tor gelopen. Daar waren natuurlijk best veel mensen, dus na de foto’s zijn we doorgelopen naar het Sovjetmonument: Sowjetisches Ehrenmal. Inmiddels was het aan het regenen. We zijn doorgelopen naar de Reichstag. We konden niet naar boven omdat we dat 2-4 dagen eerder via de site hadden moeten aanvragen. Daarnaast was het uitzicht niet heel boeiend i.v.m. het weer.
Na al dat geloop hebben we de metro naar het Hauptbahnhof genomen. Daar moesten we overstappen maar we konden onze metro niet vinden. Er was alleen maar U55, geen andere U’s, en met de U55 waren we aangekomen. Er waren drie verdiepingen, en we waren helemaal de weg kwijt. Uiteindelijk hebben we het maar gevraagd. We moesten geen U hebben, maar S. Nou, hehe. Eindelijk weer in de metro naar het laatste stukje muur. Daar was het ons niet duidelijk wat de echte muur was. Overal zat graffity, maar niet van zo’n 60 jaar geleden met allerlei historische kreten. De ene kant was beschilderd door kunstenaars, de andere kant door toeristen (“I love Berlin”, “Viva España”, “I love …”, enz.) Als het de echte muur is, wat het eigenlijk wel moet zijn, snap ik niet dat moderne graffitykunst over die historische teksten wordt gespoten. Dat is gewoon jammer.
Na de muur waren we er klaar mee. We waren het weer zat, hadden zere voeten en moesten plassen (de vrouwen dan). We zijn met de metro naar het centrum gegaan en onderweg naar het hotel zijn we bij een pizzeria gaan zitten. Het was lekker, alleen mijn spaghetti carbonara viel een beetje tegen… en de bediening. Maar het was niet duur en we hebben slap gelegen van het lachen.

Nu lig ik dus lekker in bed. Morgen staan we om 7 uur op en gaan we o.a. de panda bekijken in de dierentuin. Trusten!

José