Update 5

Afi Forest Drill Ranch, 22 september,18.00 u,

Yes, het is gelukt om contact met Nederland te hebben :D. Maar eerst even wat eraan vooraf ging:

Woensdagavond zijn Peter, Chris en de chauffeur op de Drill Ranch gearriveerd. Chris heeft gelijk voor ons gekookt (met ons als sous-chef) en het was werkelijk super lekker! Dat belooft wat voor de komende weken :).
Donderdagochtend is Peter gelijk weer naar Calabar vertrokken omdat hij maandag Liza na reist naar de VS.

Zelf heb ik aardig wat vorderingen gemaakt met tellingen van groep 2 en 4 en het maken van een verrijkingskalender voor Micky J, natuurlijk in overleg met de chimpanseeverzorgers. Gelukkig pakken ze het best goed op. Wel hebben ze redelijk wat stimulatie nodig. Elke keer als ik aan kom lopen zitten ze allemaal te luieren (dat is natuurlijk nodig als je zo 'hard' gewerkt hebt. Het liefst zouden ze willen dat ik alle verrijking kant en klaar aanlever zodat ze het Micky J alleen maar hoeven te geven. Tot nu toe lukt het me nog goed om ze zelf aan het werk te krijgen. Het meest trots ben ik op wat ik vandaag bereikt heb. Door middel van een klein duwtje in de rug heb ik ze zover gekregen om zelf met een zeer goed nieuw idee te komen wat we gelijk hebben uitgeprobeerd. Het was een groot succes! Qua tellingen van de drillen liep ik vooral bij groep 1 tegen flinke uitdagingen aan. De groep bestaat uit ongeveer 200 dieren, en het verblijf is flink begroeid. Er zijn dus altijd veel dieren niet te zien. Vandaag had ik opeens een zeer goed idee en dat lijkt goed te werken.
Zoals ik eerder al schreef is het beste moment voor de tellingen net voor het voeren als de kruiwagen nog buiten het verblijf staat. Ik had een oplossing nodig voor de dieren die ik niet kan zien. Daarom heb ik de verzorger gevraagd om met de kruiwagen een heel stuk naar links te lopen (nog buiten het verblijf) zodat alle dieren hem volgden. Ik bleef zelf in het midden staan en vanaf het moment dat er helemaal geen dieren meer bij mij waren vroeg ik de verzorger om weer mijn kant uit te komen en vervolgens langs me helemaal naar rechts te lopen. Natuurlijk volgden alle dieren hem weer. Ik heb alles gefilmd en vervolgens frame voor frame op de laptop van Pieter geteld. Met 191 dieren is dit de dichtste benadering van hoeveel dieren er vervolgens de papieren zouden moeten zitten. Blijkbaar is nog nooit eerder iemand op dit idee gekomen (maar velen hebben het geprobeerd) en ben ik de eerste die het is gelukt om zo dicht bij de 200 dieren te tellen. De verzorger was zelfs behoorlijk onder de indruk. Dit ga ik de komende dagen nog verschillende keren herhalen om hopelijk een nog betere telling te krijgen.

Goed, over het leven verder hier:
Donderdagavond ben ik samen met Chris in de truck naar Buanchor geweest. De truck gaat elke namiddag daarheen om voer te kopen van de dorpsbewoners. Uit het hele dorp kwamen allemaal bewoners met groente en fruit (vooral bananen) naar een centraal punt om aan ons te verkopen. Op deze manier draagt Pandrillus dus op een goede manier bij on de inwoners van het dorp een inkomen te geven, in plaats van het voer elders te kopen.
Chris heeft me samen met Gabriel Bukie (chimpanseeverzorger) rondgeleid door het dorp. Bijzonder om te zien hoe de inwoners hier leven. Bijna alle personeelsleden van Pandrillus wonen in het dorp. Gabriel heeft me zijn huis laten zien. Verder heb ik palmwijn gedronken. Niet helemaal mijn ding.

Gisteren ben ik samen met Pieter en Peter Driver (er zijn hier echt te veel mensen die Peter heten) naar het iets grotere dorp Wula gereden, een rit van ongeveer een uur. Pieter moest daar staal en cement kopen voor het maken van een slaapplaats voor personeel. Verder moest er een motorfiets gerepareerd worden. Voor mij het belangrijkst: ik zou naar huis kunnen bellen. Voor 50 cent heb ik een simkaart gekocht en voor €2,50 credit. Totaal onverwacht bleek ook de internetverbinding daar zeer goed te zijn. Ik heb dus alle e-mails en Whatsapp-berichten binnen kunnen halen, en met mijn vader kunnen bellen :D. Ook weet ik nu de rolverdeling van Sempre. Ik hoef dus niet meer te wachten tot ik terug in Nederland ben. Volgende keer meer!