Laatste dag La Fortuna en Monteverde

Woensdag 19-12 (13.30 u)

We zijn nu aangekomen in Santa Elena, bij Monteverde. Om 14.00 uur worden we opgehaald en gaan we over de hangbruggen lopen. Tot die tijd kan ik nog even schrijven over gisteren.

Wat is La Fortuna en alles er omheen verschrikkelijk toeristisch. Er zijn een hoop mooie dingen te zien, en je moet overal apart voor betalen.
Gisteren zijn we het National Park in gegaan om een stuk te wandelen. Entree voor Nationale Parken is $10,-. We dachten dat we vervolgens konden wandelen naar de oude lava, het uitzichtpunt, de watervallen en het meer dat zich gevormd heeft in de krater van de inactieve vulkaan Cerro Chato. Helaas. De watervallen en de Cerro Chato horen niet bij het National Park en daarvoor moesten we dus opnieuw entree betalen. Zelfs nog meer om ook de Cerro Chato op te lopen, dus dat hebben we niet gedaan. Daar was ook te weinig tijd voor, maar ik vind het belachelijk dat we moeten betalen om natuur te zien. Er was de hele dag bewolking, dus we hebben de top van de vulkaan niet kunnen zien.
In het Arenal Volcano National Park hebben we een aantal vogels gezien, waaronder toekans, een heel mooi regenboog kleurig hagedisje, brulapen (moeder met jong), een groene basilisk, nog een eyelash pitviper (een bruine) en een ENORME boom.
En de lava van 1992. Daar hadden we ook goed uitzicht op de vulkaan en het Arenal meer. Ik was zelf redelijk kapot na de wandeling. Een beetje oververhit en zere voeten. Demi had natuurlijk nergens last van. Ik wilde wel per se de waterval zien. Daarvoor moesten we helemaal om de vulkaan heen rijden en vervolgens weer een hobbelweg op. Dat was een drama! We moesten een helling op en ik deed iets raars met schakelen waardoor we de top niet haalden. Ik kon alleen nog maar met een rotgang achteruit. Gelukkig reed/liep er niemand achter ons. Ik wilde de rest van de dag niet meer rijden :P.
Voor de watervallen moesten we naar beneden via redelijk onhandige trappen. De waterval Catarata is ongeveer 70 m dus zover moesten we ook ongeveer omlaag. Hoe lager we kwamen, hoe vochtiger en glibberiger het werd. Demi ging bijna onderuit. Gelukkig is de camera niet/nauwelijks beschadigd. Na de vermoeiende geklim ben ik het ijskoude water in gegaan. Nu stop ik even met schrijven, want we gaan de boomtoppen in!!

17.00 u

Als we heel eerlijk zijn… dat viel een beetje tegen. Veel toeristen, veel lawaai, veel geld en weinig dieren gezien. Wel mooie uitzichten gelukkig.

Nog even over gisteren. Het was echt heerlijk om even het water in te gaan. In het begin was het heel koud, maar later was het lekker. Ik kon er niet zwemmen, want er stond zo ontzettend veel stroming. Uiteindelijk waren we te vroeg terug bij de auto en te laat om nog de Cerro Chato op te lopen. We zijn daarom eerst nog terug gegaan naar ons “huisje” (dat was trouwens een villa opgedeeld in 4 appartementen, die van ons had een ruime badkamer en 2 tweepersoonsbedden). Om 17 uur konden we bij Ecotermales naar binnen. Ik was niet zo helder meer (moe enzo) dus ik vergat de voucher. Uiteindelijk waren we er tussen half 6 en 6, en we mochten blijven tot 21 uur. We hadden om 20 uur gereserveerd bij het restaurant.
Twee uur lang hebben we lekker kunnen ontspannen. Ecotermales is een van de hotsprings. Het water dat omlaag stroomt en opgewarmd wordt door de vulkaan wordt door een aantal baden geleid. Het bovenste bad is het warmst. Via watervallen gaat het water naar de lager gelegen baden die telkens iets kouder zijn. Net als in de sauna is er een dompelbad waar je ongeveer om de 10 minuten in moet. Alles is buiten, dus we konden sterren kijken. Na het eten zijn we meteen gaan slapen. Het was een vermoeiende dag met een zeer ontspannen einde.

Vanmorgen was het weer bewolkt, dus we hebben nog steeds de top van de Arenal niet gezien. Na het ontbijt zijn we gaan tanken. Hier in Costa Rica wordt er voor je getankt. Gewoon je raampje open doen en zeggen wat en hoeveel er in moet. In de tussentijd wordt de voor- en achterruit gewassen en de kosten vielen heel erg mee: €32,- voor een volle tank. Demi heeft het eerste stuk om het Arenal meer gereden. Onderweg zag ik 2 diertjes zitten, dus toen hebben we de auto aan de kant gezet. Het waren neusbeertjes. Toen we stil stonden kwamen er nog veel meer uit de bosjes; zeker in de hoop dat we eten zouden geven. Het was voor Demi een mooi moment om nog wat foto’s te maken. Ik heb zelf het laatste stuk gereden en bewezen dat ik toch wel op hellingen kan rijden. Pff… Wat een rotstuk. Het was zeker 1,5 uur op en neer over een ongeasfalteerde weg. Op een gegeven moment kwam ik achter een busje dat veel langzamer reed. Ik was zo bang dat we weer ergens halverwege stil zouden komen te staan. Gelukkig gaf het busje ons ruimte om in te halen en konden we doorrijden naar Santa Elena.

We zitten op een kamer onder de receptie, dus we kunnen hier ook gebruik maken van Wifi. Het is weer een kamer met lekker veel ruimte in de badkamer.
Ohja! Dat wilde ik al een tijd geleden schrijven maar ik vergeet het steeds: er hangen OVERAL briefjes bij toiletten of we a.u.b. geen toiletpapier willen doorspoelen, maar het in de prullenbak willen doen in verband met verstoppingen en het milieu. Het is niet dat ik het er niet mee eens ben, ik vind het juist erg goed, maar het is zo’n raar idee om het niet door te spoelen. Het gekke is, het gaat niet eens stinken. Dat had ik eigenlijk wel verwacht :P.

Toen we aan kwamen was het lunchtijd. We hebben lekker en goedkoop gegeten bij een Soda tegenover ons hotel. Vanavond gaan we ook weer zoiets opzoeken in verband met de prijs.

Om 14 uur werden we opgehaald voor de hanging bridges tour. Dat viel dus tegen… We moesten $30,- p.p. betalen (dat is €24,-) en om half 5 terug zijn voor de laatste lift terug naar het hotel. De rit er naartoe duurde al best lang, dus voordat we er waren was het al wel kwart voor 3 denk ik. Daar hebben we een tijd gewacht tot alle toeristen voor ons uit waren, want op die manier zie je helemaal geen dieren. Toen hebben we op ons eigen tempo de route gelopen. Behalve mooie uitzichten was er vrij weinig te zien of te horen. Er was geen vogel te bekennen. Wel hoorden we het geluid van de kabelbanen of canopy tour.
Later, bij brug 6 en om 16 uur, hoorden we eindelijk wat geluiden. We hebben kolibries gezien, maar die zijn veel te snel om te fotograferen. En er liep een neusbeertje. Vervolgens hebben we, zonder op dieren te letten, de route langs brug 7 en 8 in snel tempo uitgelopen, omdat we anders het busje zouden missen (dat vervolgens 20 minuten later pas echt weg ging). Nu zijn we weer terug bij het hotel.

Morgen hebben we vanaf half 8 een ochtendwandeling met een gids in het National Park Monteverde. Hopelijk zien we dan, in alle vroegte en in alle rust, wel heel wat dieren.

PS Ik heb spierpijn van het traplopen bij de waterval. Auw!

José