Luieren op het palmenstrand

Maandag 24-12 (14 u)

We zitten nu allebei in zwemkleding in de schaduw voor onze hotelkamer in Sámara. In de zon is het gewoonweg niet uit te houden. José is al aardig verbrand en ook ik kan even niet meer zon hebben. Ons hotel ligt vrijwel direct aan zee (op het moment van schrijven kan ik recht de oceaan in kijken, zo’n 200 meter voor me).

Gisteren zijn we vrij vroeg vertrokken richting Sámara. Omdat ik behoorlijke hoofdpijn had heeft José het hele stuk gereden (ongeveer 2 uur en een kwartier). Toen we hier aan kwamen ben ik even op bed gaan liggen. José is bij het zwembad (wat ook hier weer direct voor onze kamer is) gaan lezen en zwemmen. Ik heb zo’n 2 uur geslapen en de hoofdpijn was daarna gelukkig minder. Toen ben ik ook het zwembad in gesprongen. We hebben in het zwembad gezellige gesprekken gehad met een echtpaar uit de States en een oudere vrouw uit de States. Deze laatste bleek een kwartier van Geneseo af te wonen, waar de broer van José een klein half jaar gezeten heeft. De mannelijke helft van het echtpaar dacht dat José uit Canada komt, omdat ze zo goed Engels spreekt. Dit vond José een enorm compliment. Tot zover de egoboost voor José :P. Veel meer hebben we eigenlijk niet gedaan gisteren. Toen we uiteindelijk opgedroogd waren zijn we naar een Soda gegaan om te gaan eten (op aanraden van de vrouw bij de receptie, omdat die niet zo duur is). Helaas bleek deze gesloten te zijn. Toen hebben we een goedkoop Italiaans restaurant opgezocht en hebben allebei pasta gehad.

’s Avonds begon de hoofdpijn helaas weer op te zetten. Dat in combinatie met de hitte resulteerde erin dat ik echt niet kon slapen. Aan het bed lag het niet, want dat lag prima. Terwijl José al vrij snel in dromenland was, ben ik nog een paar keer uit bed geweest (om nog wat te drinken, naar de wc gaan, te gaan kijken wat dat geluid was wat ik de hele tijd hoorde… Alles dus om als excuus te gebruiken om maar even op te kunnen staan). Dat laatste is wel leuk om even wat gedetailleerder te vermelden. Ik hoorde direct voor ons raam een beest knagen. Aangezien er een hor voor het raam zat kon ik niet mijn hoofd naar buiten steken. Ik kon wel zien dat het een zoogdier was ter grootte van een wasbeer. Daar hebben ze er helaas meer van hier, dus ik weet niet wat het is. Ik weet nu hoe de hor eraf moet, dus als ik het vannacht weer hoor ga ik weer kijken.

Vandaag zijn we naar het strand geweest. Het water was echt heerlijk. Van mij mag het zeewater in Nederland ook wel meer zo zijn. Dan zou ik meteen bij de zee willen wonen! We zagen op het strand wat grappige kleine krabbetjes. Foto’s maken lukte niet, maar José heeft ze geprobeerd te filmen. Op de weg terug naar het hotel zag ik een paar brulapen in een boom zitten langs de weg. Ze stoorden zich echt totaal niet aan me en naderden me tot maar ongeveer 2 meter. Erg leuk! Inmiddels heb ik aardig wat brulapen gezien (die zitten hier echt overal), maar het blijft elke keer even leuk.

We gaan vandaag niet veel meer doen. Even lekker uitrusten en relaxen hoort er ook bij toch? Morgen gaan we vrij vroeg richting Manuel Antonio om daar kerst te vieren.

Demi