Onderweg naar Tortuguero

Vrijdag 14-12 (5.00 u)

Ja, je ziet het goed: het is 5 uur ’s ochtends. We waren vanochtend al om half 5 wakker, helemaal uit onszelf!

José vertelde al over de fantastische plek midden in de jungle waar we nu zitten. Het is echt ver van de ‘bewoonde wereld’. Het is alleen bereikbaar per boot en vliegtuig. Maar ik zal eerst even verder gaan waar José stopte met schrijven.

Om half 7 werden we samen met nog 2 Nederlanders (David en Claudia) die ook naar Tortuguero zouden gaan opgehaald bij ons hotel.

Oké, nu spring ik van de hak op de tak, maar op dit moment zijn de brulapen aan hun ochtendritueel begonnen. José probeert het te filmen. Het is echt heel gaaf!

Terug naar onze reis naar Tortuguero: na een paar minuten rijden moesten we weer uitstappen en in een grotere bus stappen, waar al meer mensen in zaten. Deze bus vertrok vervolgens richting Guápiles Onderweg reden we door het Braulio Carrillio National Park: een gigantisch nevelwoud. Dit was onze eerste kennismaking met een regenwoud en ik heb dan ook mijn ogen uitgekeken. Niet veel later kwamen we in Guápiles aan, waar we gingen ontbijten bij restaurant El Ceibo. Daar hebben we voor het eerst het typische Costa Ricaanse ontbijt gehad: rijst met zwarte bonen (Gallo pinto). Dit wordt overigens ook als lunch en avondeten gegeten. Na het ontbijt reden we nog een stuk verder met de bus, tot de weg ophield en we over moesten stappen op een boot. Onderweg hebben we een luiaard gezien. We kregen van de buschauffeur de tijd om uit te stappen en foto’s te maken. Verder zagen we onderweg nog verschillende ananas-, papaya- en bananenplantages. Op een gegeven moment was de weg geblokkeerd door een soort slagboom waaraan vervolgens bananen van de ene kant van de weg naar de andere kant werden getransporteerd: heel bizar! Aan het einde van de weg moesten we dus overstappen op een boot. Het was trouwens heerlijk zonnig weer, dus een stuk met de boot was niet verkeerd.

Niet veel laten waanden we ons echt ver van de bewoonde wereld, want overal om ons heen was groen. Hier hebben we slingerapen en een krokodil gezien. Tijdens de tocht met de boot kregen we opeens te horen dat er op dat moment een aardbeving was in San José, waar we dus net vandaan kwamen! Het was er een met een kracht van 5,2 op de schaal van Richter. Wij konden er niets van voelen omdat we ons op water bevonden.

Toen we uiteindelijk bij de lodge aankwamen werden we verwelkomd met lekkere fruit cocktails. David en Claudia moesten naar dezelfde lodge toe, en er was nog een man uit Madrid bij onze groep: Juan. Na de cocktails en het bekijken van onze eigen ‘bungalow’ hebben José en ik eerst een pad gevolgd dat de jungle in liep. Hier hebben we enkele hagedissen gezien. Vervolgens hebben we geluncht en daarna gingen we naar het dorp Tortuguero. Tijdens die lunch kwam onze gids, Adrian, ons halen om te vragen of we apen wilden zien. Natuurlijk wilden we dat! Het bleek om een groep kapucijnapen te gaan. Ze zaten echt overal om ons heen en waren totaal niet bang!

Om bij het dorp te komen moesten we weer een stuk met een boot. In het dorp zijn we eerst naar de Caribische Zee gelopen (nog geen 100 m), waar Adrian ons veel over zeeschildpadden verteld heeft. Daarna zijn we zelf nog een stuk gaan lopen en hebben we weer slingerapen gezien.

Toen we ’s avonds zaten te dineren vertelden David en Clauria dat ze harige poten hadden gezien in hun lodge. Na het eten zijn José en ik gaan kijken en het bleek om een vogelspin te gaan. Ieuw! Blij dat het niet in onze lodge was. Iemand van het park heeft hem voor ze naar buiten gejaard.

Vannacht heben we, ondanks het besef dat er allerlei beesten overal kunnen zitten, goed geslapen. Zometeen krijgen we een boottour en verder vandaag nog een wandeltocht en een kanotour. Ik ben benieuwd :).

Demi