De reis naar Caño Negro

Zondag 16-12 (17.10 u)

Vandaag hebben we het eerste lange stuk gereden (gisteren was maar een uurtje). Van tevoren zag ik er een beetje tegenop, maar ik moet toch toegeven dat de rit behoorlijk is meegevallen. We zijn ongeveer 4,5 a 5 uur onderweg geweest van Puerto Viejo de Sarapiqui naar Caño Negro.
Vanochtend hebben we eerst ontbeten bij het restaurant. We zaten naast een boom waar allemaal voerplankjes voor vogels in waren gemaakt. Ik was dan ook meer bezig met het kijken naar en fotograferen van vogels (en eekhoorns) dan met mijn eten.
Rond half 9 zijn we vertrokken. Eerst zijn we nog wat geld gaan pinnen, omdat we bijna geen contant geld meer hadden. Daarna kon de reis naar Caño Negro beginnen. Het begin ging prima. Tussen La Virgen en San Miguel was een behoorlijke slingerweg, dus ik moest vrij rustig rijden. Onze routebeschrijving was erg duidelijk, dus we hebben ons niet 1 keer verreden tijdens deze reis. We hadden ergens gelezen dat net ten noorden van het plaatsje Muelle een brug is waar veel leguanen zitten. We hadden afgesproken dat ik tot aan die brug zou rijden en dat José het daarna van me zou overnemen.
Eenmaal bij de brug aangekomen (nogmaals, zonder verkeerd te rijden!) zagen we meteen dat er niks van gelogen was dat hier veel leguanen zaten. Het ging echt om tientallen (en nee, dan overdrijf ik niet). Overal waar je keek zag je er wel 1. Deze stop hebben we meteen gebruikt om wat drinken te kopen en daarna kroop dan eindelijk José achter het stuur. Omdat ze alleen nog maar in de auto van haar vader had gereden was ze heel bang dat ze niet vooruit zou komen, maar het ging eigenlijk meteen al prima. Aan haar was het dus de taak om de lange weg naar het noorden te rijden. Halverwege kwam er opeens een hond op onze auto af gerend. Die hond had blijkbaar niet geleerd dat het vrij gevaarlijk is om op een rijdende auto af te rennen. Gelukkig ging het net goed! Vlak voor het plaatsje Los Chiles (heel dicht bij de grens met Nicaragua) moesten we linksaf slaan richting Caño Negro. We wisten van tevoren al dat deze weg niet geasfalteerd was, maar wat het wel was hadden we dan ook weer niet verwacht. We dachten een zandweg aan te treffen, maar het ging dus echt om een hobbelweg waar heel veel stenen lagen en gaten in de weg zaten. Harder dan 40 km/h kon dus echt niet! Meestal konden we maar 20 of 30 km/h rijden. En dit dus 19 km lang. Morgen moeten we hetzelfde stuk nog terug..
Uiteindelijk kwamen we dan toch bij de lodge aan. Onze lodge ligt direct tegenover het zwembad, en het eerste wat we dan ook gedaan hebben nadat we onze spullen uit de auto hadden gehaald, was een verfrissende duik in het zwembad nemen. Het is hier namelijk behoorlijk warm. Tijdens het zwemmen kregen we ook nog gezelschap van grote kiskadies (vogeltjes), die uit het zwembad aan het drinken waren en zich erin gingen wassen. Na het zwemmen was het inmiddels 14.30 u en we waren het erover eens dat het weinig zin had om nog te gaan lunchen, dus die hebben we vandaag overgeslagen. Om 18 u kunnen we bij het restaurant terecht voor ons avondeten. Aangezien ik geen lunch heb gehad ben ik daar inmiddels wel behoorlijk aan toe. Ach, nog een half uurtje :).
Morgenochtend gaan we na het ontbijt kayakken op het meer dat hier 100 m verderop ligt. Daarna weer terug over de hobbelweg op weg naar La Fortuna, dat in de schaduw ligt van de Arenal Vulkaan. Ik ben benieuwd :).

Demi